Systemy ze zmienną ilością powietrza VariITrane®

W latach 70. zaczęto pracować nad zmniejszeniem zużycia energii przez systemy ogrzewania, wentylacji i klimatyzacji w budynkach. Jednocześnie coraz większą wagę zaczęto przykładać do zapewnienia indywidualnych warunków komfortu w pomieszczeniach oraz możliwości kontroli parametrów powietrza. Wtedy to systemy wentylacji i klimatyzacji ze zmienną ilością powietrza (Variable Air Volume - VAV) zyskały popularność i zaczęły być powszechniej stosowane. Obecnie szczególną popularnością cieszą się w USA, gdzie około 80% budynków biurowych jest klimatyzowanych przy zastosowaniu tych systemów. Firma Trane pracuje nad udoskonalaniem systemów VAV od roku 1973 i należy do ich największych producentów w USA - zarówno w zakresie urządzeń klimatyzacyjnych, jak i automatyki.

Co to jest VAV?
Zasada działania systemu VAV polega na dostarczaniu zmiennej ilości powietrza o stałej temperaturze w celu utrzymania warunków komfortu przy zmiennych obciążeniach cieplnych w pomieszczeniach. D/a porównania tradycyjne systemy dostarczają stałą ilość powietrza o zmiennej temperaturze (CAV - Constant Air Volume). Regulację temperatury nawiewanego powietrza najczęściej osiąga się tam (CAV) poprzez sterowanie wydajnością chłodnicy i nagrzewnicy w centrali klimatyzacyjnej oraz montaż nagrzewnic strefowych. W celu zaoszczędzenia energii stosowana jest recyrkulacja powietrza oraz odzysk ciepła. Podobne metody oszczędzania energii stosowane są również w systemach VAV. Dodatkowo system ten, ze względu na swoją specyfikę (zmienna ilość powietrza), umożliwia znaczne oszczędności w poborze mocy przez wentylator oraz w wydajności chłodniczej i grzewczej - szczególnie podczas pracy systemu przy niepełnym obciążeniu. Dodatkowym walorem jest możliwość indywidualnej regulacji temperatury w wielu strefach o różnych wymaganiach (chłodzenia i ogrzewania) przy zastosowaniu jednej centrali klimatyzacyjnej. Realizowane jest to przez montaż, w każdej z kontrolowanych stref, regulatora VAV (skrzynki) oraz termostatu.
W tabeli przedstawiono porównanie trzech systemów wentylacyjnych:

System CAV – jedna strefa System CAV – klika stref (nagrzewnice strefowe) System VAV
Stały obór mocy przez wentylator Stały pobór mocy przez wentylator Oszczędności w zużyciu mocy przez wentylator
Oszczędności wydajności chłodniczej Niewielkie oszczędności wydajności chłodniczej Oszczędności wydajności chłodniczej
Umożliwia utrzymanie warunków komfortu w jednej strefie Umożliwia utrzymanie warunków komfortu w wielu strefach w sposób nieoszczędny Umożliwia utrzymanie warunków komfortu w wielu strefach w sposób efektywny
Pobór energii na dogrzewanie powietrza rośnie przy częściowym obciążeniu
Stosowanie systemów VAV daje oszczędności i jest najbardziej celowe w budynkach, w których występują:
- zmienne profile zysków ciepła w po szczególnych strefach,
- konieczność stosowania indywidual nej regulacji temperatury w wielu niezależnych strefach,
- wspólny kanał powietrza powrotnego.
Zakres zastosowań urządzeń VAV jest bardzo szeroki: od mniejszych budynków do rozległych i skomplikowanych. Obecnie są one stosowane m.in. w pomieszczeniach biurowych, budynkach użyteczności publicznej (szkołach, kinach, teatrach, placówkach służby zdrowia).
Elementy systemu VAT
Podstawowe elementy instalacji wentylacyjnej ze zmienną ilością powietrza to (rys. 1):

- centrala klimatyzacyjna z wentylatorem nawiewnym o zmiennej ilości powietrza,
- kanały nawiewne,
- terminale VAV ze sterownikami i termostatami, dla każdej niezależnie
kontrolowanej strefy,
- nawiewniki,
- kanały i dyfuzory powietrza powrotnego.
Terminale VAV (skrzynki)
Podstawowym elementem systemów ze zmienną ilością powietrza są skrzynki VAV. Są one wyposażone w urządzenie regulujące przepływ (najczęściej przepustnicę lub zawór) z siłownikiem i sterownikiem oraz w zależności od zastosowania - nagrzewnicę, filtr i/lub mały wentylator mieszający. Sterowanie przepływem odbywa się na podstawie wskazań termostatu umieszczonego w regulowanej strefie.
Podstawowym i najczęściej stosowanym rodzajem skrzynek VAV są terminale montowane w instalacjach jednoprzewodowych - dla stref wymagających tylko chłodzenia (VCCF - Single duct, cooling only) - rys. 2. Składają się one jedynie z przepustnicy oraz układu sterowania. Regulują ilość powietrza przygotowanego i dostarczanego przez centralę wentylacyjną. Ten rodzaj skrzynek jest zazwyczaj stosowany do regulacji parametrów powietrza w wewnętrznych strefach budynków. W miarę zmniejszania się zapotrzebowania na chłodzenie, zmniejsza się ilość nawiewanego powietrza. Zmienia się ona, w zależności od sygnałów przekazywanych przez termostat, między wartością maksymalną i minimalną. Wartość maksymalna zależy od projektowanego obciążenia chłodniczego. Wartość minimalna jest zwykle określona przez wymaganą minimalną ilość powietrza higienicznego lub minimalną ilość powietrza do doboru nawiewnika.

W strefach budynków, które sezonowo wymagają ogrzewania (np. ze ścianami zewnętrznymi), stosuje się terminale VAV z nagrzewnicami wodnymi (VCWF) lub elektrycznymi (VCEF - podgrzewanie strefowe) albo wentylatorami mieszającymi powietrze dostarczane z centrali wentylacyjnej z powietrzem z pomieszczenia (odzysk ciepła).
W czasie chłodzenia skrzynki z nagrzewnicami strefowymi (rys. 3) pracują w taki sam sposób, jak urządzenia tylko chłodzące - ze spadkiem obciążenia chłodniczego zmniejsza się ilość nawiewanego powietrza. Gdy zyski ciepła spadają poniżej wartości minimalnej, okresowo włącza się nagrzewnica w celu skompensowania przechłodzenia pomieszczenia. W trybie ogrzewania nagrzewnica pracuje w sposób ciągły (rys. 4).


Taki sposób dogrzewania powietrza w nagrzewnicach strefowych jest bardziej oszczędny niż podobny w systemach ze stałą ilością powietrza (CAV), gdyż odbywa się przy zredukowanym przepływie powietrza i tylko wtedy, gdy jest to konieczne.
W terminalach VAV z wentylatorem (fan-powered terminal units) podgrzewanie powietrza odbywa się poprzez mieszanie powietrza dostarczanego do skrzynki z powietrzem z pomieszczenia. Wentylator mieszający może być podłączony w sposób równoległy (VPCF - parafleI, fan-powered) lub szeregowy (VSCF - series, fan-powered) w stosunku do powietrza z centrali wentylacyjnej.
W trybie chłodzenia, skrzynki z wentylatorem podłączonym w sposób równoległy (rys. 5) pracują w taki sam sposób jak tylko chłodzące. Gdy obciążenie chłodnicze spada poniżej minimalnego, włącza się wentylator mieszający i do pomieszczenia nawiewane jest powietrze o wyższej temperaturze. Gdy potrzebne jest dodatkowe podgrzewanie powietrza, stosuje się dodatkowe nagrzewnice (elektryczne lub wodne).
W terminalach z wentylatorem podłączonym w sposób szeregowy (rys. 6) ilość powietrza dostarczanego do pomieszczenia jest stała, a jego temperatura zmienna. Wentylator pracuje w sposób ciągły, gdy pomieszczenie jest użytkowane, pobierając powietrze zarówno z centrali klimatyzacyjnej, jak i z pomieszczenia. Również w tym przypadku do dodatkowego podgrzania powietrza stosuje się nagrzewnice. Instalowanie takich skrzynek jest wyjątkowo korzystne - centralny system pracuje ze zmienną ilością powietrza, a do pomieszczeń dostarczana jest stała ilość powietrza. Ułatwia to wymianę powietrza oraz upraszcza dobór nawiewników.


Nawiewniki
Dobór nawiewników i elementów wywiewnych oraz ich wzajemne usytuowanie są bardzo istotnymi czynnikami. Należy brać je pod uwagę przy projektowaniu instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, ze względu na prawidłowe rozprowadzenie i wymianę powietrza w pomieszczeniach. W systemach VAV jest to szczególnie ważne, gdyż ilość powietrza jest zmienna. Generalnie zaleca się stosowanie nawiewników liniowych, których konstrukcja, w szerokim zakresie ilości nawiewanego powietrza, umożliwia jego prawidłowe rozprowadzenie w strefie pracy. Wykorzystują one tzw. efekt Coanda - powietrze wypływając z nawiewnika z pewną prędkością wzdłuż powierzchni sufitu, powoduje powstanie strefy podciśnienia i "przyklejenie się" strumienia do sufitu oraz "podmieszanie" powietrza z pomieszczenia. Wpływając do strefy pracy ma już uśrednioną temperaturę oraz mniejszą prędkość (rys. 7).

System kanałów
Prawidłowo zaprojektowany system kanałów rozprowadzających powietrze:
- minimalizuje wielkość ciśnienia statycznego wentylatora nawiewnego i związane z nim zapotrzebowanie mocy,
- minimalizuje koszty instalacji bez zmniejszania sprawności (efektywności) systemu,
- utrzymuje hałas w pomieszczeniach na odpowiednim poziomie,
- jest dostosowany do istniejących ograniczeń miejsca na prowadzenie kanałów bez nadmiernego spadku ciśnienia,
- umożliwia łatwy dostęp do skrzynek i urządzeń regulacyjnych.
Sterowanie
Zmienne warunki pracy, przymykanie i otwieranie się przepustnic w różnych punktach instalacji powodują, że ciśnienie statyczne w systemie również jest zmienne. Dla zwiększenia stabilności regulacji istotne jest, by sterowanie skrzynkami VAV było niezależne od wahań ciśnienia statycznego (pressure - independent control). Osiąga się to poprzez pomiar i sterowanie ilością powietrza dopływającego do skrzynki VAV. Do pomiaru ilości powietrza stosuje się wieIopunktowe (uśredniające) mierniki przepływu (Varitrane flow ring), montowane na wlocie do skrzynek, które umożliwiają dokładne określenie ilości powietrza (poprzez pomiar różnicy ciśnienia całkowitego i statycznego) rys. 8.

Sterownik skrzynki VAV na tej podstawie otwiera lub zamyka przepustnicę, tak aby utrzymać nastawioną wielkość przepływu.
Jak widać, położenie przepustnicy jest wynikiem regulacji - zależy od wymaganej w danej chwili ilości powietrza. Zwiększa to stabilność regulacji (a więc zmniejsza wahania temperatury w pomieszczeniu) oraz umożliwia ustawianie maksymalnego i minimalnego przepływu (a nie pozycji przepustnicy) w urządzeniach sterujących. Jest to najbardziej popularna metoda regulacji urządzeń VAV.
W systemie VariTrane® stosowane są urządzenia do regulacji:
- cyfrowej (DOG),
- analogowej (elektronicznej),
- pneumatycznej.
Wszystkie urządzenia umożliwiają regulację niezależną od ciśnienia (Pressure-Independent Control).
Regulacja cyfrowa stała się ogólnie dostępna wraz z rozwojem technologii komputerowej. Jest najdokładniejsza, najwszechstronniejsza, ale i najdroższa ze wszystkich dostępnych w systemach VAV. Sposób regulacji oraz większość urządzeń są podobne do tych stosowanych w systemach regulacji analogowej. Podstawowa różnica polega na tym, że systemy DDG zawierają programowalne mikroprocesory, które znacznie zwiększają ich możliwości w porównaniu z pozostałymi metodami regulacji. Pozwalają one na komunikację pomiędzy sterownikami urządzeń a centralnym systemem zarządzania budynkiem (BMS). Rezultatem tego jest możliwość monitorowania całego systemu VAV z jednego punktu, elastyczność regulacji, zdolność do wykorzystywania kompleksowych strategii oszczędzania energii oraz "inteligentnego" zarządzania budynkiem.
Regulacja pneumatyczna jest technologią sprawdzoną, ciągle bardzo popularną w wielu istniejących budynkach. Jest najmniej dokładna i wymaga ciągłej konserwacji. Gdy źródło sprężonego powietrza znajduje się już w budynku, koszty instalacji urządzeń pneumatycznych koniecznych dla zapewnienia najbardziej podstawowych funkcji sterowania - są generalnie niższe od pozostałych metod regulacji. Zbudowanie centralnego systemu, umożliwiającego zdalne sterowanie, jest jednak wyjątkowo drogie i trudne.
Konfiguracja systemu VAV Regulacja systemu
W czasie regulacji na poziomie systemu stosuje się zwykle następujące tryby sterowania:
- tryb zajęty - pracy (occupied mode),
- tryb nie zajęty (unoccupied mode),
- szczyt poranny.
W typowych zastosowaniach komercyjnych tryb zajęty występuje w ciągu dnia. We wszystkich strefach przebywania ludzi muszą być utrzymane określone warunki komfortu. Musi być dostarczana odpowiednia ilość powietrza zewnętrznego i muszą być utrzymane nastawione temperatury.
W czasie trybu pracy:
- główny wentylator nawiewny pracuje w sposób ciągły,
- temperatura powietrza dostarczane go do skrzynek VAV jest stała,
- wentylator nawiewny utrzymuje odpowiednią nastawę ciśnienia statycznego dla systemu,
- przepustnica powietrza zewnętrznego jest tak regulowana, by do systemu była dostarczana odpowiednia ilość powietrza,
- wszystkie skrzynki VAV są regulowane tak, by utrzymywać w swoich strefach nastawione temperatury.
Tryb nie zajęty występuje zwykle w nocy. Stosowany jest w celu oszczędzania energii. Budynek nie wymaga dostarczania powietrza zewnętrznego, ponieważ nie przebywają w nim ludzie, a regulacja temperatury jest najczęściej konieczna jedynie w pomieszczeniach ze ścianami zewnętrznymi, w celu utrzymania jej w określonych granicach (np. między 15 a 30°C). Niepotrzebna jest zwykle regulacja temperatury stref wewnętrznych budynku, ponieważ odpowiednia regulacja stref zewnętrznych w sposób właściwy ogranicza temperaturę w pomieszczeniach wewnętrznych.
W czasie trybu nie zajętego:
- główny wentylator nawiewny pracuje cyklicznie w zależności od sygnałów termostatów umieszczonych w strefach zewnętrznych lub centralnie zlokalizowanego "nocnego" termostatu;
- wentylator nawiewny utrzymuje odpowiednią nastawę ciśnienia statycznego dla systemu;
- przepustnica powietrza zewnętrzne go jest zamknięta;
- wszystkie skrzynki VAV, które "żądają" dostarczania chłodu lub ciepła, są regulowane tak, by utrzymywać w swoich strefach nastawione dla tego trybu temperatury;
- wszystkie pozostałe skrzynki są wy łączone.
Poranny szczyt występuje przy przejściu z trybu nie zajętego do trybu pracy. System sterowania ma za zadanie jak najszybsze ustalenie warunków komfortu w budynku. W tym trybie początkowo nie jest konieczne dostarczanie powietrza zewnętrznego, ponieważ w pomieszczeniach nie przebywają ludzie. Może to być niezbędne w celu przygotowania pomieszczeń do obecności użytkowników (np. w celu rozrzedzenia ewentualnych zanieczyszczeń, nagromadzonych w czasie trybu pracy nocnej).
W czasie szczytu porannego:
- główny wentylator nawiewny pracuje
w sposób ciągły,
- wentylator nawiewny utrzymuje odpowiednią nastawę ciśnienia statycznego dla systemu,
- przepustnica powietrza zewnętrzne go jest zamknięta, dopóki nie jest konieczne jej otwarcie,
- przepustnice w skrzynkach są albo całkowicie otwarte, albo regulowane do osiągnięcia swoich nastaw temperatury.
Szczyt poranny kończy się z chwilą, gdy temperatura w strefach zewnętrznych osiągnie nastawy trybu pracy.
Wtedy system przełącza się w tryb zajęty.
Regulacja wentylatora
Dla realizacji wymagań narzuconych przez system VAV, dobór i sterowanie wentylatora powietrza nawiewanego muszą być prowadzone w sposób umożliwiający mu stabilną pracę w pełnym zakresie wymaganych parametrów. Regulacja wydajności wentylatora może być realizowana przez zamontowanie urządzeń dławiących (rozwiązanie nie zalecane jako nieekonomiczne) lub zmianę obrotów silnika (rozwiązanie zalecane). Każdy sposób regulacji wymaga podania sygnału z regulatora sterującego ciśnieniem statycznym w systemie. Regulator porównuje odczytane ciśnienie z nastawionym i odpowiednio zmienia wydajność wentylatora.
Stosowane są trzy metody pomiaru i regulacji ciśnienia statycznego.
1) Sterowanie według czujnika ciśnienia statycznego umieszczonego na wylocie z wentylatora
Jak sama nazwa wskazuje, czujnik zamontowany jest niedaleko wentylatora, a regulator jest tak zaprogramowany, by wentylator utrzymywał wymagane ciśnienie przy projektowanym przepływie. Plusem tego rozwiązania jest możliwość zainstalowania i sprawdzenia czujnika przez producenta centrali wentylacyjnej, co gwarantuje dużą niezawodność i nie powoduje zwiększenia kosztów instalacji. Przy konieczności montażu klap przeciwpożarowych nie ma niebezpieczeństwa nadmiernego wzrostu ciśnienia, gdyż czujnik znajduje się po stronie wentylatora. W zależności od wielkości systemu można wyeliminować inne czujniki montowane w instalacji. Rozwiązanie to nie jest jednak tak korzystne pod względem energetycznym jak pozostałe rozwiązania.
2) Sterowanie według czujnika umieszczonego na instalacji nawiewnej
W drugiej metodzie czujnik ciśnienia zamontowany jest zwykle w odległości ok. 2/3 między wylotem z wentylatora a wlotem do najbardziej niekorzystnie położonej skrzynki VAV (na gałęzi instalacji o największym spadku ciśnienia). Czujnik jest montowany na placu budowy, a regulator ustawiony tak, by wentylator utrzymywał odpowiednie ciśnienie w punkcie pomiaru, przy przepływie projektowanym.
W rozległych instalacjach z dużą liczbą skrzynek określenie najlepszej lokalizacji czujnika dla różnych warunków pracy może być trudne - zwykle wymaga wielu prób i montażu kilku czujników. Montaż i regulacja na placu budowy powodują wzrost kosztów instalacji i zmniejszają niezawodność systemu w porównaniu z systemami z czujnikami montowanymi fabrycznie. Takie położenie czujnika umożliwia jednak oszczędność energii zużywanej przez wentylator, w porównaniu z poprzednim rozwiązaniem.

3) Optymalizacja ciśnienia statycznego
Metoda ta łączy korzyści wynikające z fabrycznego montażu czujnika z oszczędnościami w kosztach eksploatacji. Pojedynczy czujnik ciśnienia zamontowany jest niedaleko wentylatora (rys. 9) - jak w rozwiązaniu pierwszym - a regulator dynamicznie ustawia ciśnienie statyczne na podstawie pozycji przepustnic w skrzynkach VAV.

Sterowniki skrzynek (DDC) znają położenie "swoich" przepustnic i zmieniają je w zależności od wymaganego przepływu. System zarządzania budynkiem (BMS) w sposób ciągły przegląda wszystkie skrzynki w poszukiwaniu przepustnicy o największym stopniu otwarcia. Regulator przestawia nastawę ciśnienia statycznego, tak by co najmniej jedna skrzynka (ta wymagająca największego ciśnienia na wlocie) była prawie całkowicie otwarta. W wyniku tego wentylator utrzymuje tylko taką wielkość ciśnienia, które zapewnienia wymagany przepływ przez "krytyczną" skrzynkę.
Metoda ta umożliwia fabryczne zamontowanie i sprawdzenie czujnika. Czujnik jest zamontowany na wylocie wentylatora, dlatego może służyć również jako czujnik wysokiego ciśnienia. Zastosowanie w skrzynkach regulacji cyfrowej DDC (UCM/VAV) umożliwia osiągnięcie największych oszczędności energii.
Porównanie trzech powyższych metod regulacji ciśnienia statycznego pokazuje potencjalne możliwości oszczędzania zużywanej energii (wykres).
Przy częściowym obciążeniu systemu zastosowanie optymalizacji ciśnienia statycznego powoduje, że wentylator nawiewny zużywa jedynie 43% zapotrzebowania mocy w warunkach całkowitego obciążenia - w stosunku do 55% zużywanych przy zastosowaniu drugiej metody (montaż czujnika ciśnienia na kanale nawiewnym). Dodatkowo, optymalizacja ciśnienia w systemie umożliwia mu taką pracę, jakby czujnik ciśnienia był w każdej skrzynce i nie ma niebezpieczeństwa, że do jakiejkolwiek strefy będzie dostarczana zbyt mała ilość powietrza. Praca przy najmniejszym możliwym ciśnieniu statycznym, przy obciążeniu częściowym daje również korzyści z punktu widzenie akustyki pomieszczeń.
Powietrze zewnętrzne
Przy regulacji systemów VAV należy wziąć pod uwagę wiele czynników. Jednym z najważniejszych jest konieczność zapewnienia odpowiedniej ilości powietrza zewnętrznego (niezbędnego ze względów higienicznych), doprowadzanego do pomieszczeń, w których przebywają ludzie.
W czasie pracy typowego systemu VAV do poszczególnych stref dostarczana jest mieszanina powietrza świeżego i recyrkulacyjnego. Przy zmianach obciążenia cieplnego zmienia się wymagana ilość powietrza dostarczanego do skrzynek, ale ilość niezbędnego powietrza zewnętrznego najczęściej pozostaje stała. Zmienia się więc (wzrasta) konieczny udział powietrza świeżego w centrali wentylacyjnej w porównaniu z pracą przy pełnym obciążeniu.
Do określania zmiennej ilości powietrza zewnętrznego, jaką musi dostarczyć centrala klimatyzacyjna, by spełnić wymagania poszczególnych stref, stosuje się procedurę zawartą w ASHRAE Standard 62-1999: Y = X /1 + X - Z), gdzie: X - udział całkowitej ilości powietrza zewnętrznego w całkowitej ilości powietrza nawiewanego, Y - obliczony udział powietrza zewnętrznego dostarczanego przez centralę wentylacyjną, Z - największy udział powietrza zewnętrznego w powietrzu nawiewanym dla najbardziej "krytycznej" strefy. Szczegóły przedstawiono na rysunku 10.

Aby można było stosować powyższą metodę do dynamicznego sterowania systemem VAV i ilością świeżego powietrza, konieczne są trzy elementy: sterowanie cyfrowe w skrzynkach VAV i centrali wentylacyjnej, pomiar ilości powietrza zewnętrznego w centrali oraz komunikacja z BMS (systemem zarządzania budynkiem).
Każda skrzynka VAV monitoruje ilość powietrza do niej dostarczanego. Sterownik cyfrowy zna również wymagania dotyczące ilości powietrza zewnętrznego. Na tej podstawie może kalkulować (w sposób ciągły), jaki procent świeżego powietrza jest konieczny w danej strefie. BMS zbiera te informacje ze wszystkich sterowników i oblicza ilość powietrza zewnętrznego, jaka musi być dostarczona do systemu przez centralę wentylacyjną, by spełnić wymagania higieniczne. BMS ponownie ustawia ilość powietrza zewnętrznego i urządzenie mierzące jego ilość odpowiednio steruje przepustnicą powietrza zewnętrznego.

Oznaczenia: AHU z DDC - centrala klimatyzacyjna z programowalnym modułem sterującym; Vz - powietrze zewnętrzne [l/s], Vz min - wymagana ilość powietrza zewnętrznego dla poszczególnych stref [l/s]; V z AHU - wyliczona ilość powietrza zewnętrznego dla centrali [l/s]; Q - przepływ - ilość powietrza nawiewanego dla poszczególnych stref [l/s]; Udział Vz - udział powietrza zewnętrznego w powietrzu nawiewanym w poszczególnych strefach; BCU - jednostka sterująca budynku (np. Tracer Summit)
Dlaczego VAV?
Jak można zauważyć, przy odpowiednim zaprojektowaniu, wyposażeniu w sprawdzoną automatykę oraz prawidłowym wykonaniu i eksploatacji systemy ze zmienną ilością powietrza oferują znaczne możliwości optymalizacji i oszczędzania energii.
Poniżej przedstawiono podstawowe punkty charakteryzujące system VAV firmy Trane.
Systemy VariTrane® zapewniają:
• Komfort:
- możliwość indywidualnej regulacji
temperatury,
- odpowiednią ilość powietrza zewnę trznego,
- jednorodną temperaturę, brak przeciągów,
- niski poziom hałasu.
• Oszczędność kosztów:
a) instalacja:
.
- elementy systemu dobrane z uwzględnieniem współczynnika niejednoczesności,
- prosta instalacja
b) miejsce:
- jedno pomieszczenie techniczne;
- kanały wentylacyjne prowadzone
w suficie podwieszonym lub w podłodze,
- możliwość wykorzystania całej powierzchni pomieszczeń
c) rozruch:
- regulatory zaprogramowane fabrycznie,
- zmniejszenie konieczności równoważenia sieci przewodów - Pressure In dependence,
- przy współpracy z systemem BMS
zdalne ustawianie i regulacja.
d) eksploatacja:
- wentylatory o zmiennym przepływie
powietrza zużywają tylko niezbędną
energię,
- współczynnik niejednoczesności
uwzględniony również w czasie eksploatacji (zużycie energii),
- przy współpracy z systemem BMS optymalizacja pracy wentylatora (poprzez kontrolę ciśnienia statyczego)
• Elastyczność:
- łatwe dostosowanie systemu w przypadku zmiany przeznaczenia pomieszczeń lub nowej aranżacji wnętrz,
- przy współpracy z systemem BMS łatwa zmiana nastaw i parametrów
pracy
• Niezawodność:
- brak niebezpieczeństwa przecieków i potencjalnie "awaryjnych" elementów (pompy, zawory itp.),
- mała liczba elementów ruchomych.
mgr inż. Anna IWANlUK
Kierownik zespołu ds. klimatyzacji Trane Polska Sp. z o.o
Artykuł udostępniony przez: miesięcznik „Chłodnictwo&Klimatyzacja”