Wentylacja warszawskiego metra

Wentylację metra w Warszawie podzielono na tzw. wentylację podstawową oraz lokalną...

Wentylacja podstawowa, obejmuje swym zasięgiem całą stację (z wyjątkiem pomieszczeń technologicznych) oraz tunele szlakowe.
Zadaniem wentylacji podstawowej jest:
dostarczenie niezbędnej ilości powietrza zewnętrznego do pomieszczeń pasażerskich i socjalnych,
stworzenie odpowiednich warunków termicznych i wilgotnościowych poprzez usuwanie nadmiaru ciepła i wilgoci,
tłumienie efektów aerodynamicznych towarzyszących ruchowi pociągu,
w sytuacji awaryjnej pełni rolę wentylacji pożarowej.
W wyniku analiz stwierdzono, że czynnikiem decydującym o potrzebnych ilościach powietrza są zyski ciepła, którego ilość wydzielana na 1 km linii odpowiada wydajności średniej kotłowni osiedlowej (około 1,4 MV). Wytwarzają je:
- silniki trakcyjne i hamowanie - około 60%,
- pasażerowie - około 20%,
- oświetlenie - około 10%,
- inne urządzenia - około 10%.
System wentylacji nawiewno-wywiewny rewersyjny.
Zasadą jego działania jest dostosowanie kierunku ruchu powietrza do warunków zewnętrznych. W ciepłym okresie roku świeże powietrze pobierane jest na stację i po odebraniu ciepła wyrzucane przez wentylatornię szlakową na zewnątrz. W okresie zimowym pobierane jest na szlaku i usuwane na zewnątrz poprzez wentylatornię stacyjną. Do stacji dochodzi powietrze ogrzane.
Zapotrzebowanie powietrza na 1 km trasy metra wynosi 350 000 m²/h. Wydajność tę zapewniają dwa wentylatory osiowe, rewersyjne (na zdjęciu). W celu ochrony przed hałasem przewidziano wyposażenie wentylatorni w tłumiki akustyczne izolujące z jednej strony wnętrze metra, z drugiej czerpnio-wyrzutnię powietrza.
Odrębnym problemem, który rozwiązano w metrze warszawskim była likwidacja tzw. efektu tłoka powietrznego. Poruszający się pociąg w tunelu spręża przed sobą powietrze, za nim zaś wytwarza się strefa obniżonego ciśnienia. Powstaje cyrkulacyjny ruch powietrza w obu równoległych tunelach szlakowych, zgodny z ruchem pociągów. W celu wyeliminowania tego zjawiska zastosowano na obu końcach stacji tzw. łączniki wentylacyjne o powierzchi około 90 m², co wydatnie zmniejsza ilość powietrza wtłaczanego przez pociąg do hali peronowej.
Zadaniem wentylacji lokalnej jest doprowadzenie niezbędnych ilości powietrza zewnętrznego do pomieszczeń technicznych, węzłów sanitarnych, pomieszczeń policji i publicznych WC.
Ilości powietrza do poszczególnych pomieszczeń określono na podstawie analizy zysków ciepła, ilości zanieczyszczeń lub krotności wymian w dostosowaniu do obowiązujących przepisów.
Podstawowe pomieszczenia stacji tj. hala peronowa, hale odpraw oraz tunele szlakowe nie wymagają ogrzewania.
Wobec niewielkich ilości potrzebnego ciepła oraz trudności w operowaniu sieciami cieplnymi w budowlach podziemnych, zrezygnowano z ogrzewania wodnego. W pomieszczeniach wymagających ogrzewania zastosowano ogrzewacze płytowe.
W pomieszczeniach technicznych wymagających odpowiednich parametrów powietrza oraz w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi, zastosowano klimatyzację.
Materiały z: www.metro.waw.pl