Renowacja systemów ociepleń.
Renowacja systemów ociepleń opiera się na zamocowaniu nowego docieplenia na już istniejącym, nie spełniającym swoich funkcji i aktualnych wymagań izolacyjnych. Wykonanie dodatkowej warstwy termoizolacji może odbywać się jednak wyłącznie na podstawie projektu dla konkretnego budynku oraz zatwierdzenia takiej możliwości przez rzeczoznawcę i projektanta.
Remont ocieplenia - projekt
Punktem wyjścia do realizacji warstwy termoizolacji z nową wyprawą wierzchnią jest opracowanie projektu dla budynku, który ma być poddany pracom. Ważne jest, aby składał się on z istotnych informacji odpowiadających zasadom realizacji tego typu prac. Podstawą projektu jest dokładna specyfikacja, zawierająca opis oraz ocenę stanu technicznego istniejącego już ocieplenia oraz wskazanie optymalnej grubości powłoki termoizolacyjnej w przegrodzie z określeniem współczynnika przenikania ciepła. Powołując się na obliczenia statyczne, projekt powinien uwzględniać również sposób kotwienia oraz liczbę i rodzaj łączników mechanicznych.
Nie bez znaczenia jest także klasyfikacja ogniowa systemu przy nowo zaprojektowanej grubości docieplenia oraz w końcu wybór systemu izolacji cieplej z powołaniem się na aprobaty techniczne preferowanego sposobu wykonania.
Mocowanie dodatkowej warstwy termoizolacji
Podczas prac dociepleniowych wykonywanych na istniejącym ociepleniu należy pamiętać, że mocowanie powinno wykonywać się zawsze poprzez mocowanie mechaniczne i dodatkowe klejenie. Nigdy jednak nie należy wykonywać go wyłącznie poprzez klejenie. Ważne jest, aby płyty ocieplające dotychczasową i nową elewację nie przekraczały łącznie grubości 2cm, a nowa warstwa izolacyjna nie była mniejsza niż 40mm.
Nowe izolacje termiczne muszą być wykonywane zgodnie z odpowiednimi aprobatami technicznymi, uwzględniającymi również założenia projektowe. Istniejąca warstwa termiczna poddana zostaje weryfikacji przez rzeczoznawcę, który powinien wskazać możliwość jej pogrubienia. Określa to na postawie wcześniejszego zbadania rodzaju i stanu bieżącej izolacji, jej nośności oraz stabilności – podkreśla Jarosław Konior, właściciel firmy ogólnobudowlanej Profil.
Wymagane warunki prac
Docieplenia mogą być wykonywane na stabilnych, wcześniejszych izolacjach z płyt styropianowych lub wełny mineralnej, w tym również lamelowej. W czasie montażu nowej warstwy cieplnej, temperatura powietrza powinna być wyższa niż 5°C, a podłoże starej izolacji odpowiednio do tego przygotowane - płaska, sucha i odpylona powierzchnia.
Wstępny etap prac wiąże się ze sprawdzeniem przez rzeczoznawcę, czy wybrana zaprawa klejowa będzie odpowiednio wiązać się z podłożem, wykazując wzajemną tolerancję istniejących powłok. Robi się to na przykład poprzez wykonanie na istniejącej izolacji części warstwy zbrojnej z nowo projektowanych materiałów, pozostawieniu jej do wyschnięcia, po czym podjęcia próby oderwania przygotowanego fragmentu warstwy od podłoża. Jeżeli siatka z włókna szklanego, którą chce się oderwać z zaprawy odchodzi od niej z dużym trudem, pozostawiając część zaprawy na podłożu, oznacza to zgodność pomiędzy starą powłoką a nową. Jeżeli natomiast fragment, który został przytwierdzony odrywa się bez jakichkolwiek problemów, zaleca się poszukać innych wyrobów, bo te nie będą ze sobą kompatybilne.
Dodatkowa warstwa termoizolacyjna - prace właściwe
Płyty izolacyjne, którymi będzie wykonana dodatkowa powłoka izolacyjna muszą być odpowiednio dopasowane do podłoża. Nakłada się je na mokro, przy użyciu zaprawy klejowej, nie dopuszczając do pojawienia się między nimi otwartych szczelin.
Płyty styropianowe lub z wełny mineralnej przytwierdza się do powierzchni metodą punktowo - pasmową, przyklejając je na całym obszarze. W przypadku płyt z wełny mineralnej lub wełny lamelowej istotne jest, aby zaprawę klejową wcześniej wtłoczyć w powierzchnię płyty. Kolejną czynnością jest nanoszenie zaprawy klejowej metodą “mokre na mokre”. Płyty izolacyjne powinny być pokryte zaprawą zbrojną o grubości 3-4 mm. Po stwardnieniu warstwy zbrojnej, tynk wierzchni należy wymieszać postępując zgodnie ze specyfikacją producenta, nanosząc go w grubości określonej w aprobacie.
Jeżeli nie występuje wystający cokół, jako dolne zakończenie wielowarstwowej izolacji cieplnej stosuje się profil cokołowy. W strefie narażonej na działanie wody należy również zastosować specjalne rozwiązania, chroniące przed wodą i wilgocią. W celu ochrony przed deszczem, muszą również zostać uszczelnione podokienniki. Górne zakończenie izolacji cieplnej musi być natomiast osłonięte przed wpływami atmosferycznymi i uszczelnione.
Należy pamiętać, że w miejscach szczególnie narażonych na oddziaływanie wiatru, trzeba oddzielnie wyliczyć niezbędną liczbę kołków na metr kwadratowy. Ilość kołków dobierana jest przez projektanta docieplenia.
Powyższe tekst opisuje jedynie podstawowe informacje na temat tworzenia dodatkowych warstw termoizolacji z nową wyprawą wierzchnią. Szczegółowe informacje na temat dociepleń oraz renowacji systemów ociepleń można znaleźć na blogu firmy budowlanej Profil - www.docieplenia-profil.pl.
Punktem wyjścia do realizacji warstwy termoizolacji z nową wyprawą wierzchnią jest opracowanie projektu dla budynku, który ma być poddany pracom. Ważne jest, aby składał się on z istotnych informacji odpowiadających zasadom realizacji tego typu prac. Podstawą projektu jest dokładna specyfikacja, zawierająca opis oraz ocenę stanu technicznego istniejącego już ocieplenia oraz wskazanie optymalnej grubości powłoki termoizolacyjnej w przegrodzie z określeniem współczynnika przenikania ciepła. Powołując się na obliczenia statyczne, projekt powinien uwzględniać również sposób kotwienia oraz liczbę i rodzaj łączników mechanicznych.
Nie bez znaczenia jest także klasyfikacja ogniowa systemu przy nowo zaprojektowanej grubości docieplenia oraz w końcu wybór systemu izolacji cieplej z powołaniem się na aprobaty techniczne preferowanego sposobu wykonania.
Mocowanie dodatkowej warstwy termoizolacji
Podczas prac dociepleniowych wykonywanych na istniejącym ociepleniu należy pamiętać, że mocowanie powinno wykonywać się zawsze poprzez mocowanie mechaniczne i dodatkowe klejenie. Nigdy jednak nie należy wykonywać go wyłącznie poprzez klejenie. Ważne jest, aby płyty ocieplające dotychczasową i nową elewację nie przekraczały łącznie grubości 2cm, a nowa warstwa izolacyjna nie była mniejsza niż 40mm.
Nowe izolacje termiczne muszą być wykonywane zgodnie z odpowiednimi aprobatami technicznymi, uwzględniającymi również założenia projektowe. Istniejąca warstwa termiczna poddana zostaje weryfikacji przez rzeczoznawcę, który powinien wskazać możliwość jej pogrubienia. Określa to na postawie wcześniejszego zbadania rodzaju i stanu bieżącej izolacji, jej nośności oraz stabilności – podkreśla Jarosław Konior, właściciel firmy ogólnobudowlanej Profil.
Wymagane warunki prac
Docieplenia mogą być wykonywane na stabilnych, wcześniejszych izolacjach z płyt styropianowych lub wełny mineralnej, w tym również lamelowej. W czasie montażu nowej warstwy cieplnej, temperatura powietrza powinna być wyższa niż 5°C, a podłoże starej izolacji odpowiednio do tego przygotowane - płaska, sucha i odpylona powierzchnia.
Wstępny etap prac wiąże się ze sprawdzeniem przez rzeczoznawcę, czy wybrana zaprawa klejowa będzie odpowiednio wiązać się z podłożem, wykazując wzajemną tolerancję istniejących powłok. Robi się to na przykład poprzez wykonanie na istniejącej izolacji części warstwy zbrojnej z nowo projektowanych materiałów, pozostawieniu jej do wyschnięcia, po czym podjęcia próby oderwania przygotowanego fragmentu warstwy od podłoża. Jeżeli siatka z włókna szklanego, którą chce się oderwać z zaprawy odchodzi od niej z dużym trudem, pozostawiając część zaprawy na podłożu, oznacza to zgodność pomiędzy starą powłoką a nową. Jeżeli natomiast fragment, który został przytwierdzony odrywa się bez jakichkolwiek problemów, zaleca się poszukać innych wyrobów, bo te nie będą ze sobą kompatybilne.
Dodatkowa warstwa termoizolacyjna - prace właściwe
Płyty izolacyjne, którymi będzie wykonana dodatkowa powłoka izolacyjna muszą być odpowiednio dopasowane do podłoża. Nakłada się je na mokro, przy użyciu zaprawy klejowej, nie dopuszczając do pojawienia się między nimi otwartych szczelin.
Płyty styropianowe lub z wełny mineralnej przytwierdza się do powierzchni metodą punktowo - pasmową, przyklejając je na całym obszarze. W przypadku płyt z wełny mineralnej lub wełny lamelowej istotne jest, aby zaprawę klejową wcześniej wtłoczyć w powierzchnię płyty. Kolejną czynnością jest nanoszenie zaprawy klejowej metodą “mokre na mokre”. Płyty izolacyjne powinny być pokryte zaprawą zbrojną o grubości 3-4 mm. Po stwardnieniu warstwy zbrojnej, tynk wierzchni należy wymieszać postępując zgodnie ze specyfikacją producenta, nanosząc go w grubości określonej w aprobacie.
Jeżeli nie występuje wystający cokół, jako dolne zakończenie wielowarstwowej izolacji cieplnej stosuje się profil cokołowy. W strefie narażonej na działanie wody należy również zastosować specjalne rozwiązania, chroniące przed wodą i wilgocią. W celu ochrony przed deszczem, muszą również zostać uszczelnione podokienniki. Górne zakończenie izolacji cieplnej musi być natomiast osłonięte przed wpływami atmosferycznymi i uszczelnione.
Należy pamiętać, że w miejscach szczególnie narażonych na oddziaływanie wiatru, trzeba oddzielnie wyliczyć niezbędną liczbę kołków na metr kwadratowy. Ilość kołków dobierana jest przez projektanta docieplenia.
Powyższe tekst opisuje jedynie podstawowe informacje na temat tworzenia dodatkowych warstw termoizolacji z nową wyprawą wierzchnią. Szczegółowe informacje na temat dociepleń oraz renowacji systemów ociepleń można znaleźć na blogu firmy budowlanej Profil - www.docieplenia-profil.pl.
Komentarze
Zobacz również
