Przewody powietrzno-spalinowe kotła

Prawidłowo dobrany oraz zainstalowany system powietrzno-spalinowy zapewni nam komfort użytkowania oraz bezawaryjną pracę kotła. Projektując lub wykonując tego typu systemy należy zwrócić uwagę na kilka istotnych punktów...

Turbo w bloku
Brak odpowiedniej ilości powietrza do spalania prowadzi do bardzo niekorzystnych i niebezpiecznych zjawisk. Następuje niecałkowite spalanie gazu, co prowadzi do występowania w spalinach toksycznego tlenku węgla (CO), który w przypadku źle działającego komina i braku dostatecznej wentylacji może spowodować zatrucie osób a nawet śmierć. Niecałkowite spalanie gazu powoduje zwiększenie jego zużycia i wzrost kosztów ogrzewania. Brak nawiewu oznacza jednocześnie brak odpowiedniego ciągu kominowego, są to elementy tego samego strumienia gazu. W przypadku złego nawiewu będzie zawsze występowało niecałkowite spalanie, spadek sprawności kotła i wypływ spalin do pomieszczenia, ze skutkami opisanymi wyżej. Ponadto zagrożona będzie ciągłość pracy kotła, który w takiej sytuacji będzie uruchamiał zabezpieczenie, na skutek wypływu spalin, i wyłączał się w trybie awaryjnym. Takie warunki pracy kotła będą zmuszały do częstego wzywania serwisu. Można jednak rozwiązać te problemy.
W dobie oszczędności energii oraz indywidualnego rozliczania jej kosztów coraz popularniejszym rozwiązaniem staje się stosowanie indywidualnych instalacji centralnego ogrzewania w budynkach wielorodzinnych. Kotły c.o niewielkich mocy (18–24 kW) do niedawna były montowane tylko w domkach jednorodzinnych lub szeregowych. Wraz z ciągłym wzrostem cen ciepła dostarczanego przez Zakłady Energetyki Cieplnej oraz bardzo wysokimi kosztami rozbudowy sieci ciepłowniczych indywidualne ogrzewanie każdego mieszkania staje się rozsądną koniecznością i standardem.
Tego typu rozwiązanie, jak każde nowatorskie i stosowane na dużą skalę, ma zalety i wady. Niewątpliwą zaletą jest to, że każdy użytkownik płaci za energię, którą zużyje (na c.o. oraz do podgrzewania ciepłej wody użytkowej), bez dodatkowych opłat związanych ze stratą energii podczas przesyłu. Nie jest ponadto ograniczony terminami włączania i wyłączania centralnego ogrzewania, ustalonymi odgórnie przez zakład ciepłowniczy. Może też w dowolny sposób regulować temperaturą wewnątrz swego mieszkania i wpływać tym samym na koszty ogrzewania. Rozwiązanie to ma także pewne wady. Najistotniejszą może być to, że najczęściej w nowych budynkach instalowane są urządzenia najprostsze i najtańsze, z otwartą komorą spalania i z podłączeniem do tradycyjnego komina. Takie rozwiązanie nie stanowi problemu w przypadku instalacji w domku jednorodzinnym, gdzie kocioł jest najczęściej montowany w kotłowni lub w oddzielnym pomieszczeniu i gdzie ma odpowiedni dostęp powietrza, wentylację i komin. W przypadku mieszkań w budynkach wielorodzinnych napotyka się jednak na istotne problemy. Typowymi miejscami montażu urządzeń grzewczych w mieszkaniach są kuchnie lub łazienki.
Do najczęściej spotykanych błędów należy lekceważenie dopływu odpowiedniej ilości świeżego powietrza do kotła. Nie przywiązuje się też wagi do stanu i właściwości funkcjonalnych komina. Powszechnie, jako przewody spalinowe łączące kocioł z kanałem kominowym, stosuje się niedopuszczone do tego celu, aluminiowe rury typu SPIRO; tanie i łatwe w montażu, lecz niebezpieczne w eksploatacji. Często też spełnienie wszystkich niezbędnych warunków, w przypadku kotła z otwartą komorą spalania, jest bardzo trudne lub wręcz niemożliwe.
Kocioł potrzebuje do spalania gazu ziemnego GZ 50 (CH4 – metan) stosunkowo dużej ilości powietrza. W starym budownictwie powietrze potrzebne do spalania dostawało się do mieszkania poprzez nieszczelności w oknach i drzwiach. Obecnie, ze względu na współczesne, energooszczędne budownictwo ze szczelnymi oknami i drzwiami, praktycznie uniemożliwiającymi infiltrację powietrza do pomieszczeń, musimy sami zadbać o specjalne nawiewy powietrza niezbędnego do pracy gazowych urządzeń grzewczych.
Na tym nie kończą się jeszcze problemy. W przypadku zamontowanego kotła w łazience, gdzie temperatura pomieszczenia powinna być wysoka, min. 25–26°C, nawiew zimnego powietrza z zewnątrz może być w okresie zimowym dokuczliwy.
Nowa generacja kotłów wiszących z zamkniętą komora spalania, TURBOmax Pro i TURBOmax Plus (prod. Vaillant) spełnia wszystkie warunki zastosowania kotłów w mieszkaniach w budownictwie wielorodzinnym, zapewniając jednocześnie ekonomiczne warunki eksploatacji, komfort i bezpieczeństwo. Kotły te przystosowane są do współpracy z fabrycznymi zestawami przewodów powietrzno?spalinowych różnych typów i długości. Zapewniają one dostarczenie powietrza do spalania z zewnątrz i wyprowadzenie spalin na zewnątrz. Kotły nie potrzebują tradycyjnego komina i nawiewu powietrza do spalania. Szczelność okien i drzwi nie wpływa ujemnie na ich pracę. Jednak wentylacja pomieszczenia, w którym znajduje się kocioł TURBO jest, zgodnie z przepisami, konieczna (Rozp. Min. Gosp. Przestrz. i Bud. z dn. 14 grudnia 1994 r. Dz. Ust. Nr 15/99, poz. 140).
W najnowszych urządzeniach firma Vaillant zaproponowała kilka rozwiązań systemów powietrzno?spalinowych stanowiących bardzo korzystne zastosowanie dla budownictwa wielorodzinnego. Moce kotłów wynoszą 15, 20, 24 i 28 kW, i mogą zaspokoić potrzeby grzewcze (c.o. i c.w.u.) mieszkań o różnej wielkości; od 50 do 400 m2 powierzchni użytkowej.
Zgodnie z polskim prawem (Dz. Ust. Nr 15/99, poz. 140) w budynku wielorodzinnym nie można wyprowadzać przez boczną ścianę przewodów powietrzno?spalinowych od urządzeń gazowych o mocy powyżej 5 kW. Należy wyprowadzić je ponad dach, co wymaga odpowiednio długiego przewodu spalinowego. W ofercie systemów spalinowych znajduje się opcja, która w określonych warunkach umożliwia zastosowanie przewodu spalinowego o długości nawet do 33 m.
Szachty kominowe stawiane z cegieł lub typowych kształtek idealnie nadają się do dostarczania powietrza do spalania. Nowo stawiane kominy powinny być odpowiednio obrobione oraz czyste w środku, tak aby wraz z zasysanym powietrzem nie dostawały się do kotła zanieczyszczenia. Przy tego typu rozwiązaniach (w zależności od urządzenia) można wyprowadzić spaliny na wysokość do ok. 12 m (4 kondygnacje) ponad kocioł.
Co zrobić jeżeli mamy typowy komin (wcześniej używany) lub potrzebujemy wyrzucić spaliny na wysokość większą niż 12 m?
W tym przypadku można zastosować rozwiązanie innego typu.
Polskie prawo (Dz.Ust.15/99, poz. 140) nie zakazuje poboru powietrza zza ściany zewnętrznej budynku. Tak więc praktycznie w każdej sytuacji możemy zastosować tego typu rozwiązanie. Maksymalna wysokość przewodu spalinowego (w zależności od urządzenia) wynosi przy tym rozwiązaniu do 30 m.

dr inż. Jan Siedlaczek, mgr inż. Mirosław Tauer

Prawidłowo dobrany oraz zainstalowany system powietrzno-spalinowy zapewni nam komfort użytkowania oraz bezawaryjną pracę kotła. Projektując lub wykonując tego typu systemy należy zwrócić uwagę na kilka istotnych punktów:
1. Dokładnie zapoznać się z danymi producenta dotyczącymi ograniczeń w maksymalnych długościach przewodów powietrzno?spalinowych (ilość stosowanych kolanek itp.).
2. Ograniczenia w minimalnych odległościach pomiędzy kominami (szachtami)
a) powinny być zgodne z obowiązującym normami,
b) standardowa nasada szachtu kominowego ma średnicę podstawy ok. fi380 mm co ogranicza nam w istotny sposób możliwość umieszczania kominów obok siebie.
3. W przypadku poboru powietrza z szachtu należy zwrócić uwagę na dokładne połączenie oraz uszczelnienie pomiędzy przewodem powietrznym a szachtem.
4. W przypadku nowych obiektów (przy poborze powietrza z szachtu), wyczyszczenie szachtu z zanieczyszczeń po pracach budowlanych.
Obowiązkowo należy stosować odpowiednie odpływy kondensatu (różne dla różnych systemów powietrzno-spalinowych).
6. Pamiętajmy o tym, że przewody powietrzno-spalinowe są dobierane dla konkretnego typu kotła i konkretnego producenta. W przypadku kotłów z zamkniętą komorą spalania bardzo często opcje przewodów powietrzno-spalinowych są częścią atestu urządzenia.

Artykuł pochodzi z „Polskiego Instalatora” nr 7-8 z 2001 r.

Źródło: ''