Ochrona przed hałasem w stacjach obsługi samochodów i innych
Poziom hałasu ważnym parametrem komfortu, Hałas wydobywający się z urządzeń wentylacyjno klimatyzacyjnych, źródła hałasu wentylacji mechanicznej, przeciwdziałanie powstawaniu hałasu
Poziom hałasu stał się jednym z istotnych parametrów determinujących komfort, ponieważ posiada szkodliwy wpływ na organizm człowieka. Dźwięk jest wynikiem drgań ciśnienia powietrza i jego rozprzestrzenianiem się w postaci fal akustycznych. Hałasem nazywamy każdy dźwięk niepożądany zakłócający. Wielkością charakteryzującą dźwięk jest ciśnienie akustyczne. [Literatura: Tadeusz Szymański, Wiktor Wasiluk „Wentylacja użytkowa” I.P.P.U MASTA sp. z o.o. Gdańsk 1999 r.]
Hałas wydobywający się z urządzeń wentylacyjno klimatyzacyjnych w stacji obsługi samochodów jest znacznie niższy niż ten, który wydobywa się z urządzeń oraz narzędzi wykorzystywanych podczas pracy w warsztacie. Jednakże projektuje się instalację wentylacji mechanicznej tak, by nie stwarzała warunków nie komfortowych pod względem wydobywających się z niej hałasów. Dopuszczalny poziom hałasu: dla warsztatów 45 dB; dla pozostałych 40 dB.
Podstawowym źródłem hałasu w każdej instalacji powietrznej jest wentylator.
W instalacjach wentylacyjnych głównymi przyczynami powstawaniu hałasu są:
źle dobrane wentylatory nawiewne oraz wywiewne,
zła lokalizacja maszynowni wentylacyjnej
niedostatecznie wytłumione wentylatory, centrale wentylacyjne oraz kanały rozprowadzające
nieprawidłowy montaż wentylatorów
brak elastycznych połączeń wentylatorów lub central wentylacyjnych z kanałami wentylacyjnymi
brak kanałów tłumiących
nieprawidłowe zaprojektowanie przewodów wentylacyjnych, a mianowicie pola poprzecznego przekroju kanału i zależne od niego prędkości przepływu powietrza wytwarzające wyższe opory oraz wartości hałasu.
Przeciwdziałania przenoszenia szumów z centrali wentylacyjnej do przylegających pomieszczeń, oprócz opisanych już środków, stosuje się:
ściany i sufit wentylatorni muszą posiadać wystarczającą izolację np. podwójne szalowanie lub wyłożenie płytami dźwiękochłonnymi,
w celu przeciwdziałania przenoszenia dźwięków materiałowych poprzez podłogę, należy ustawić wentylator na sprężynach o wyższym tłumieniu. W wielu przypadkach celowe jest zastosowanie pływającej posadzki (jastrychu),
przy kanałach powietrznych i rurociągach, oprócz stosowania elastycznych członów pośrednich należy zwracać uwagę na to, aby przejścia przez ściany posiadały izolację akustyczną. Chodzi tu np. o rury podwójne z wewnętrzną warstwą izolacji oraz o izolację między kanałem i murem,
otwory wlotowe i wylotowe wentylatorów należy rozmieścić w taki sposób, aby nie stanowiły zakłóceń dla otoczenia, oraz przewidzieć dodatkowe tłumiki dźwięku na wlotach i wylotach.
Istotny wpływ na hałas instalacji mają prędkości rozchodzenia się strumienia powietrza w kanałach wentylacyjnych. Im wyższa prędkość tym większe opory przepływu powietrza oraz większy hałas instalacji powietrznej.
Wyloty z kratek nawiewnych [14]
-w strefę częstego przebywania lodzi 1-2 m/s
- poza strefę przebywania ludzi 2-4 m/s
Wloty do kratek wyciągowych [14]
- w strefie częstego przebywania łudzi 2-3 m/s
- poza strefą przebywania ludzi 4-5 m/s
Wymagany poziom hałasu w pomieszczeniu zapewnia się wytłumiając nadmierny poziom hałasu wytwarzany przez wentylator. Do tego celu wykorzystuje się tłumki akustyczne. Właściwy ich dobór należy przeprowadzić po ustaleniu tzw. tłumienia naturalnego w instalacji. Jej elementy składowe tzn. przewody, kolana, rozgałęzienia i kratki wylotowe tłumią hałas przenoszony przez powietrze od wentylatora. Tłumie¬nie w przewodach z izolacją jest dwukrotnie większe, natomiast tłumienie w bardzo sztywnych przewodach np. betonowych, jest pomijanie małe. Jednostkowe wartości tłumienia hałasu przez prostokątne i okrągłe przewody wentylacyjne są stabelaryzowane. Tłumienie w kolanie o przekroju prostokątnym jest ok. 3 krotnie większe niż w kolanie o przekroju kołowym. W rozgałęzieniach kanału, poziom mocy akustycznej dzieli się proporcjonalnie do stosunku pola powierzchni przekroju poszczególnych kanałach. W przypadkach, gdy prędkość powietrza w poszczególnych kanałach jest porównywalna, poziom mocy akustycznej dzieli się w tych samych proporcjach, co ilości transportowanego powietrza. Na przykład, w rozgałęzieniu transportującym 10% powietrza, hałas zostanie zredukowany do 10% poziomu przed rozgałęzieniem. Na efekt tłumienia dźwięku w kratkach wentylacyjnych składa się tłumienie spowodowane odbiciem fali dźwiękowej oraz absorpcja dźwięku. Obliczenie tych wielkości jest w praktyce niemożliwe, dlatego należy opierać się na określonych doświadczalnie danych producenta, które ujmują wymienione rodzaje tłumienia. [Literatura: Tadeusz Szymański, Wiktor Wasiluk „Wentylacja użytkowa” I.P.P.U MASTA sp. z o.o. Gdańsk 1999 r.]
Hałas wydobywający się na zewnątrz budynku.
Niezbędne są tu tłumiki na kanałach wentylacyjnych prowadzonych z czerpni powietrza świeżego oraz kanałach wyrzutowych. Duży wpływ na wytłumienie tych przewodów ma również izolacja wg nowych przepisów o grubości 8cm. Ma ona na celu nie tylko zredukowanie hałasu emitowanego do środowiska ale również zaizolowanie termiczne i przeciwdziałanie wykropleniu się powietrza na zewnętrznych ścianach kanałów wentylacyjnych w pomieszczeniu.
W tej części opisano również dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy ze względu na ochronę słuchu i możliwość realizacji przez pracownika jego podstawowych zadań.[Literatura: POLSKA NORMA PN-N-01307 Dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy]
A) Dopuszczalne wartości hałasu ze względu na ochronę słuchu obowiązujące jednocześnie
Ekspozycja na hałas i poziom ekspozycji na hałas.
Poziom ciśnienia akustycznego - L, w dB, jest określony wzorem
p - ciśnienie akustyczne, Pa,
p0 - ciśnienie akustyczne odniesienia = 20µPa
Poziom ekspozycji na hałas w odniesieniu do 8- godzinnego dnia pracy -LEX,8h, nie powinien być wyższy niż 85dB, a odpowiadająca mu ekspozycja dzienna, EA,Te, nie powinna przekraczać 3640 (Pa)^2*s.
W przypadku, gdy hałas oddziaływuje na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach tygodnia to poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy, LEXw, nie powinien przekraczać 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja tygodniowa, EA,w, nie powinna przekraczać 18200 (Pa)^2*s.
• Maksymalny poziom dźwięku A, LAmax,- maksymalna wartość skuteczna poziomu dźwięku A, występująca w czasie obserwacji nie powinna przekraczać wartości 115 dB.
• Szczytowy poziom dźwięku C, LCpeak - maksymalna wartość chwilowa poziomu dźwięku C, występująca w czasie obserwacji, nie powinna przekraczać wartości 135 dB.
B) Dopuszczalne wartości hałasu ze względu na możliwość realizacji przez pracownika jego podstawowych zadań.
Równoważny poziom dźwięku A w czasie pobytu pracownika na stanowisku pracy, LAeq,Te, nie powinien przekraczać wartości podanych w tablicy.
Lp. Stanowisko pracy Równoważny poziom dźwięku A, LAeq,Te (dB)
1 W kabinach bezpośredniego sterowania bez łączności telefonicznej, w laboratoriach ze źródłami hałasu, w pomieszczeniach z maszynami i urządzeniami liczącymi, maszynami do pisania, dalekopisami i w innych pomieszczeniach o podobnym przeznaczeniu. 75
2 W kabinach dyspozytorskich, obserwacyjnych i zdalnego sterowania z łącznością telefoniczną używaną w procesie sterowania, w pomieszczeniach do wykonywania prac precyzyjnych i w innych pomieszczeniach o podobnym przeznaczeniu. 65
3 W pomieszczeniach administracyjnych, biur projektowych, do prac teoretycznych, opracowania danych i innych, o podobnym przeznaczeniu 55
Tabela 3. Równoważny poziom dźwięku A w czasie pobytu pracownika na stanowisku pracy, LAeq,Te, nie powinien przekraczać wartości podanych w tablicy. [Literatura: DOPUSZCZALNE POZIOMY HAŁASU W ŚRODOWISKU na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 29 lipca 2004 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku]
Maksymalny poziom dźwięku A i szczytowy poziom dźwięku C nie powinny przekraczać wartości określonych wyżej.
Hałas wydobywający się z urządzeń wentylacyjno klimatyzacyjnych w stacji obsługi samochodów jest znacznie niższy niż ten, który wydobywa się z urządzeń oraz narzędzi wykorzystywanych podczas pracy w warsztacie. Jednakże projektuje się instalację wentylacji mechanicznej tak, by nie stwarzała warunków nie komfortowych pod względem wydobywających się z niej hałasów. Dopuszczalny poziom hałasu: dla warsztatów 45 dB; dla pozostałych 40 dB.
Podstawowym źródłem hałasu w każdej instalacji powietrznej jest wentylator.
W instalacjach wentylacyjnych głównymi przyczynami powstawaniu hałasu są:
źle dobrane wentylatory nawiewne oraz wywiewne,
zła lokalizacja maszynowni wentylacyjnej
niedostatecznie wytłumione wentylatory, centrale wentylacyjne oraz kanały rozprowadzające
nieprawidłowy montaż wentylatorów
brak elastycznych połączeń wentylatorów lub central wentylacyjnych z kanałami wentylacyjnymi
brak kanałów tłumiących
nieprawidłowe zaprojektowanie przewodów wentylacyjnych, a mianowicie pola poprzecznego przekroju kanału i zależne od niego prędkości przepływu powietrza wytwarzające wyższe opory oraz wartości hałasu.
Przeciwdziałania przenoszenia szumów z centrali wentylacyjnej do przylegających pomieszczeń, oprócz opisanych już środków, stosuje się:
ściany i sufit wentylatorni muszą posiadać wystarczającą izolację np. podwójne szalowanie lub wyłożenie płytami dźwiękochłonnymi,
w celu przeciwdziałania przenoszenia dźwięków materiałowych poprzez podłogę, należy ustawić wentylator na sprężynach o wyższym tłumieniu. W wielu przypadkach celowe jest zastosowanie pływającej posadzki (jastrychu),
przy kanałach powietrznych i rurociągach, oprócz stosowania elastycznych członów pośrednich należy zwracać uwagę na to, aby przejścia przez ściany posiadały izolację akustyczną. Chodzi tu np. o rury podwójne z wewnętrzną warstwą izolacji oraz o izolację między kanałem i murem,
otwory wlotowe i wylotowe wentylatorów należy rozmieścić w taki sposób, aby nie stanowiły zakłóceń dla otoczenia, oraz przewidzieć dodatkowe tłumiki dźwięku na wlotach i wylotach.
Istotny wpływ na hałas instalacji mają prędkości rozchodzenia się strumienia powietrza w kanałach wentylacyjnych. Im wyższa prędkość tym większe opory przepływu powietrza oraz większy hałas instalacji powietrznej.
Wyloty z kratek nawiewnych [14]
-w strefę częstego przebywania lodzi 1-2 m/s
- poza strefę przebywania ludzi 2-4 m/s
Wloty do kratek wyciągowych [14]
- w strefie częstego przebywania łudzi 2-3 m/s
- poza strefą przebywania ludzi 4-5 m/s
Wymagany poziom hałasu w pomieszczeniu zapewnia się wytłumiając nadmierny poziom hałasu wytwarzany przez wentylator. Do tego celu wykorzystuje się tłumki akustyczne. Właściwy ich dobór należy przeprowadzić po ustaleniu tzw. tłumienia naturalnego w instalacji. Jej elementy składowe tzn. przewody, kolana, rozgałęzienia i kratki wylotowe tłumią hałas przenoszony przez powietrze od wentylatora. Tłumie¬nie w przewodach z izolacją jest dwukrotnie większe, natomiast tłumienie w bardzo sztywnych przewodach np. betonowych, jest pomijanie małe. Jednostkowe wartości tłumienia hałasu przez prostokątne i okrągłe przewody wentylacyjne są stabelaryzowane. Tłumienie w kolanie o przekroju prostokątnym jest ok. 3 krotnie większe niż w kolanie o przekroju kołowym. W rozgałęzieniach kanału, poziom mocy akustycznej dzieli się proporcjonalnie do stosunku pola powierzchni przekroju poszczególnych kanałach. W przypadkach, gdy prędkość powietrza w poszczególnych kanałach jest porównywalna, poziom mocy akustycznej dzieli się w tych samych proporcjach, co ilości transportowanego powietrza. Na przykład, w rozgałęzieniu transportującym 10% powietrza, hałas zostanie zredukowany do 10% poziomu przed rozgałęzieniem. Na efekt tłumienia dźwięku w kratkach wentylacyjnych składa się tłumienie spowodowane odbiciem fali dźwiękowej oraz absorpcja dźwięku. Obliczenie tych wielkości jest w praktyce niemożliwe, dlatego należy opierać się na określonych doświadczalnie danych producenta, które ujmują wymienione rodzaje tłumienia. [Literatura: Tadeusz Szymański, Wiktor Wasiluk „Wentylacja użytkowa” I.P.P.U MASTA sp. z o.o. Gdańsk 1999 r.]
Hałas wydobywający się na zewnątrz budynku.
Niezbędne są tu tłumiki na kanałach wentylacyjnych prowadzonych z czerpni powietrza świeżego oraz kanałach wyrzutowych. Duży wpływ na wytłumienie tych przewodów ma również izolacja wg nowych przepisów o grubości 8cm. Ma ona na celu nie tylko zredukowanie hałasu emitowanego do środowiska ale również zaizolowanie termiczne i przeciwdziałanie wykropleniu się powietrza na zewnętrznych ścianach kanałów wentylacyjnych w pomieszczeniu.
W tej części opisano również dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy ze względu na ochronę słuchu i możliwość realizacji przez pracownika jego podstawowych zadań.[Literatura: POLSKA NORMA PN-N-01307 Dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy]
A) Dopuszczalne wartości hałasu ze względu na ochronę słuchu obowiązujące jednocześnie
Ekspozycja na hałas i poziom ekspozycji na hałas.
Poziom ciśnienia akustycznego - L, w dB, jest określony wzorem
p - ciśnienie akustyczne, Pa,
p0 - ciśnienie akustyczne odniesienia = 20µPa
Poziom ekspozycji na hałas w odniesieniu do 8- godzinnego dnia pracy -LEX,8h, nie powinien być wyższy niż 85dB, a odpowiadająca mu ekspozycja dzienna, EA,Te, nie powinna przekraczać 3640 (Pa)^2*s.
W przypadku, gdy hałas oddziaływuje na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach tygodnia to poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy, LEXw, nie powinien przekraczać 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja tygodniowa, EA,w, nie powinna przekraczać 18200 (Pa)^2*s.
• Maksymalny poziom dźwięku A, LAmax,- maksymalna wartość skuteczna poziomu dźwięku A, występująca w czasie obserwacji nie powinna przekraczać wartości 115 dB.
• Szczytowy poziom dźwięku C, LCpeak - maksymalna wartość chwilowa poziomu dźwięku C, występująca w czasie obserwacji, nie powinna przekraczać wartości 135 dB.
B) Dopuszczalne wartości hałasu ze względu na możliwość realizacji przez pracownika jego podstawowych zadań.
Równoważny poziom dźwięku A w czasie pobytu pracownika na stanowisku pracy, LAeq,Te, nie powinien przekraczać wartości podanych w tablicy.
Lp. Stanowisko pracy Równoważny poziom dźwięku A, LAeq,Te (dB)
1 W kabinach bezpośredniego sterowania bez łączności telefonicznej, w laboratoriach ze źródłami hałasu, w pomieszczeniach z maszynami i urządzeniami liczącymi, maszynami do pisania, dalekopisami i w innych pomieszczeniach o podobnym przeznaczeniu. 75
2 W kabinach dyspozytorskich, obserwacyjnych i zdalnego sterowania z łącznością telefoniczną używaną w procesie sterowania, w pomieszczeniach do wykonywania prac precyzyjnych i w innych pomieszczeniach o podobnym przeznaczeniu. 65
3 W pomieszczeniach administracyjnych, biur projektowych, do prac teoretycznych, opracowania danych i innych, o podobnym przeznaczeniu 55
Tabela 3. Równoważny poziom dźwięku A w czasie pobytu pracownika na stanowisku pracy, LAeq,Te, nie powinien przekraczać wartości podanych w tablicy. [Literatura: DOPUSZCZALNE POZIOMY HAŁASU W ŚRODOWISKU na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 29 lipca 2004 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku]
Maksymalny poziom dźwięku A i szczytowy poziom dźwięku C nie powinny przekraczać wartości określonych wyżej.
Komentarze
Zobacz również
