Jaki komin do kominka wybrać?

Kominki to funkcjonalne elementy wyposażenia wielu polskich domów. Zapewniają ciepło, stwarzają wyjątkową atmosferę i świetnie prezentują się we wnętrzu. Urządzenia te — niezależnie od tego, czy są opalane drewnem, czy gazem — zawsze muszą być podłączone do instalacji odprowadzającej spaliny na zewnątrz. Jaki komin do kominka wybrać? Z jakich materiałów powinny być wykonane jego przewody, na co zwrócić uwagę przy projektowaniu ich przebiegu oraz jak podłączyć je do kominka?

Wybieramy komin do kominka

Kominy odprowadzające spaliny z kominków pracują w trudnych warunkach — temperatura odprowadzanego przez nie dymu może osiągnąć nawet 400 stopni Celsjusza. W ich wnętrzu gromadzi się sadza — w razie jej wybuchu temperatura w układzie może przekroczyć nawet 1000 stopni Celsjusza. Takie konstrukcje poddawane są też niszczącemu działania kwasów. Komin powinien być zatem wykonany z trwałych i odpornych na wysokie temperatury materiałów.

Typ komina będzie też zależał od rodzaju urządzenia grzewczego i jego mocy, a także kategorii paliwa. Konstrukcja powinna zapewniać efektywny ciąg powietrza, by sprawnie odprowadzać spaliny i zapobiegać cofaniu się ich do pomieszczenia, a jednocześnie nie dopuszczać do ucieczki ciepła przez przewód. Bez względu na rodzaj wybranej konstrukcji powinna ona posiadać odpowiedni atest — inny dla urządzeń opalanych drewnem (paliwo stałe), a inny dla zasilanych gazem.

Jaka średnica komina do kominka?

Znaczenie mają również wymiary komina — średnica w przypadku profili okrągłych oraz długości boków w przypadku kominów prostokątnych. Minimalna średnica przewodu nie powinna być mniejsza nic 15 cm (lub 14 × 14 cm w przypadku profili prostokątnych) dla kominków o mocy do 10 kW. Parametry przekroju będą też zależeć od wymiarów króćca, którym zakończony jest wylot z kominka — komin odprowadzający spaliny nie powinien być węższy od wylotu wkładu kominkowego. Obliczenie minimalnej średnicy przewodu najlepiej jednak powierzyć specjalistom.

Kominy murowane

Przewody odprowadzające spaliny mogą być stalowe, ceramiczne lub murowane. Te ostatnie wyróżniają się dużą pojemnością cieplną (wolno stygną), ale też niską trwałością. Mają spore gabaryty i są ciężkie — wymagają budowy fundamentu, a także kotwienia w ścianach budynku. W ich przypadku często pojawia się też problem ze szczelnością — przenikanie spalin do pomieszczeń jest bardzo niebezpieczne. W tego typu konstrukcjach zaleca się zatem stosowanie wkładów ze stali lub ceramiki. Takie połączenie — komina murowanego z dodatkowym wkładem odprowadzającym spaliny — w przypadku kominków stosuje się najczęściej.

Komin do kominka stalowy

Ekonomicznym, trwałym i dobrze spełniającym funkcję odprowadzania spalin z kominków rozwiązaniem są kominy stalowe. Nie zajmują dużo miejsca, są lekkie (nie wymagają budowy fundamentu) i szybko się nagrzewają. Do tego są niewrażliwe na kwasy i wilgoć oraz odporne na pożar sadzy. Mają gładką powierzchnię, więc są łatwe w czyszczeniu. Niektóre z nich idealnie nadają się jako komin zewnętrzny do kominka. Wady? Kominy stalowe szybko stygną, co powoduje zagrożenie kondensacji pary wodnej. Nie są odporne na chlorki, nie powinny więc stykać się z zaprawą murarską. Mają dość wysoką cenę oraz stosunkowo krótki okres gwarancyjny.

Stalowe kominy do kominków występują w różnych wersjach:

• Komin kwasoodporny jednościenny — wykonany z jednej warstwy cienkiej blachy, przeznaczony jest do stosowania wewnętrznego. Dobrze nadaje się do instalacji w przewodach murowanych. Znajdzie zastosowanie przede wszystkim w przypadku urządzeń opalanych gazem.

• Komin kwasoodporny dwuścienny — konstrukcja wykorzystuje dwie warstwy cienkiej blachy, między którymi znajduje się izolacja techniczna. Przeznaczona jest do użytku zewnętrznego — w przypadkach, gdy przewody ze stali stanowią autonomiczną instalację wyprowadzoną na zewnątrz budynku. Tego rodzaju konstrukcje sprawdzają się w przypadku urządzeń opalanych gazem.

• Komin żaroodporny — ta konstrukcja wykonana jest z jednej warstwy grubszej blachy (1 mm). Dzięki temu jest bardziej odporna na wysokie temperatury i konsekwencje związane z zapaleniem się sadzy. Przeznaczona do montażu wewnętrznego, najlepiej nadaje się urządzeń opalanych drewnem — ten typ konstrukcji jest najczęściej wybierany do odprowadzania spalin z kominków.

• Komin wielowarstwowy (komin stalowy zewnętrzny do kominka) - przewód wykonany jest z grubszej blachy i wyposażony w dodatkową stalową warstwę zewnętrzną. Między nimi znajduje się izolacja techniczna. Podobnie jak w przypadku jednowarstwowej konstrukcji żaroodpornej, ten typ komina również jest odporny na wysokie temperatury i pożar sadzy. Sprawdzi się w przypadku kominków opalanych węglem, gdy komin wyprowadzony jest na zewnątrz budynku.

Kominy ceramiczne

Szereg zalet mają również kominy ceramiczne. Są to zwykle konstrukcje trójwarstwowe — składają się z rury ceramicznej, izolacji oraz betonowego pustaka na zewnątrz. Dopasowane do siebie elementy muruje się na całej wysokości przewodu — w rezultacie stanowią budowlany element ściany. Kominy ceramiczne szybko się nagrzewają. Są odporne na wysokie temperatury, kwasy i wilgoć. Gładka powierzchnia wewnętrzna sprawia, że wolniej niż w przypadku konstrukcji murowanych osadza się na nich sadza. Tego typu konstrukcje są trudniejsze w budowie od kominów stalowych. Mogą biec wyłącznie pionowo oraz wymagają posadowienia na fundamencie.

Budowa komina do kominka — praktyczne porady

O czym jeszcze warto pamiętać, projektując i wykonując instalację odprowadzającą spaliny z kominka? Komin należy prowadzić w pionie na całej jego długości — fachowcy zalecają stosowanie nie więcej niż dwóch odchyleń od pionu, ale z kątem nie większym niż 30 stopni. Komin powinien być długi na minimum 4 metry, licząc od poziomu paleniska — odpowiednia wysokość zapewnia instalacji prawidłowy cug. Niektóre konstrukcje należy też wyposażyć w wyczystkę, czyli otwór umożliwiający czyszczenie wyciągu. Wylot komina trzeba wyprowadzić ponad dach. Jego koniec powinien wystawać co najmniej 60 cm powyżej kalenicy, gdy dach ma nachylenie mniejsze niż 12 stopni lub jest pokryty łatwopalnym materiałem (np. gontem lub strzechą). W przypadku dachu stromego z pokryciem niepalnym wysokość powinna wynosić minimum 30 cm.

Jak podłączyć komin do kominka?

Newralgicznym elementem całego układu odprowadzającego spaliny z kominka jest miejsce jego podłączenia do urządzenia grzewczego. Przewód łączący musi posiadać odpowiedni atest. Najlepiej, jeśli będzie elastyczny, co pozwoli na swobodne przesuwanie się konstrukcji, spowodowane naprężeniami powstającymi w wyniku rozszerzania i kurczenia się przewodu (rozszerzalność cieplna). Przypomnijmy, że średnica komina do kominka nie powinna być mniejsza od otworu wylotowego urządzenia z paleniskiem (gdy będzie większa, należy użyć odpowiedniej kształtki redukcyjnej). Kąt podłączenia kominka do komina powinien wynosić 45 stopni. Gdy będzie większy, konieczne jest wyposażenie układu w rewizję, czyli otwór pozwalający na czyszczenie przewodów.