Wentylacja obiektów sportowych-wykorzystanie odzysku ciepła
W obiektach sportowych dochodzi do dużego wysiłku fizycznego. Miejsca muszą być zatem wyposażone w dobry system wentylacyjny, który dostarczy większą ilość powietrza wentylacyjnego niż inne obiekty wielko kubaturowe.
Głównym założeniem instalacji jest wykonywanie szeregu kluczowych funkcji, między innymi wymiany, osuszania, nawilżania, dogrzewania oraz chłodzenia powietrza, w taki sposób, by rozwiązania charakteryzowały się dużą ekonomicznością. W przypadku dwóch ostatnich czynności użytkownik musi mieć na uwadze spore wydatki, które wiążą się z eksploatacją instalacji grzewczej i chłodniczej. Koszty można jednak ograniczyć – należy kupować takie urządzenia, które są zdolne do odzysku energii. Wówczas następuje przekazywanie ciepła z jednej fali powietrza do drugiej, co z kolei oznacza, że ciepłe powietrze wydmuchane z pomieszczenia w procesie wentylacji, jest ponownie wykorzystywane do ogrzewania powietrza zewnętrznego.
1. Regeneracja: zestaw wymiennika obrotowego
Centrale wentylacyjne MCKS oferują użytkownikom wiele metod odzysku energii. Pierwszą z nich jest regeneracja. Komponent regeneracyjny składa się z obudowy, wirnika oraz mechanizmu napędowego. Podłączenie central nawiewnych i wyciągowych tak, aby były rozmieszczone jedna na drugiej, możliwe jest dzięki specyficznej budowie korpusu wymiennika obrotowego. Obrotowy wymiennik przyczynia się do odzysku ciepła oraz wilgoci w bardzo prosty sposób – wirnik dostarcza ciepło z wcześniej nagrzanej części do chłodnego powietrza w centrali nawiewnej. Sprawność całego systemu wynosi około 85%.
2. Regeneracja: zestaw wymiennika krzyżowego
Drugą z metod odzyskiwania energii jest rekuperacja związana z wymiennikiem krzyżowym. Moduł rekuperacyjny zbudowany jest z izolowanej obudowy, wymiennika krzyżowego, kanału by-passowego, dwusekcyjnej przepustnicy, filtrów i z wanny skroplin z odkraplaczem. Wymiennik krzyżowy tworzy zbiór mikro-kanałów, do czego przyczynia się wykonanie z trwale złączonych cienkich płyt aluminiowych. Strumień powietrza przechodzi przez co drugą przestrzeń między płytami, a energia cieplna dostarczana jest do zimnego strumienia powietrza zewnętrznego. Ta odmiana rekuperacji nie wymaga od użytkownika dostarczania jakiejkolwiek energii z zewnątrz. Przed oblodzeniem i, co za tym idzie, uszkodzeniem układu, chroni znajdująca się w części nawiewnej dwusekcyjna przepustnica wielopłaszczyznowa – jedna umiejscowiona na wymienniku, druga na by-passie.
Zapobieganie wnikaniu wilgoci, zanieczyszczeń i zapachów, a także mieszaniu się fal powietrza, jest możliwe dzięki oddzieleniu strumienia powietrza nawiewanego i wyciąganego. Sprawność układu jest niższa niż w przypadku regeneracji, i wynosi około 70%.
3. Rekuperacja: zestaw odzysku energii poprzez czynnik pośredniczący
Trzecią metodą jest rekuperacja poprzez czynnik pośredniczący. W skład układu wchodzą dwa wymienniki ciepła – Cu, znajdujący się w nagrzewnicy, oraz Al, umieszczony w chłodnicy. Ponadto możemy wyróżnić dwa warianty realizacji układu. Jeden polega na tym, że wymienniki umieszczone są we wspólnej obudowie, drugi oddala od siebie centrale nawiewne oraz wyciągowe.
Chłodnica przyjmuje ciepło z powietrza, a następnie oddaje je czynnikowi pośredniczącemu, w tym przypadku roztworowi glikolu, znajdującemu się w rurociągach. Nagrzewnica przekazuje dalej ciepło od czynnika do powietrza. Skuteczność może osiągać nawet 80%.
4. Rekuperacja: zespół wymiennika typu „rurka ciepła”
Do czwartej, i jednocześnie ostatniej metody odzysku ciepła, można zaliczyć rekuperację z zespołem wymiennika typu „rurka ciepła”. Moduł składa się z izolowanej obudowy, wymiennika „rurka ciepła”, kanału by-pass, dwusekcyjnej przepustnicy, tacy na skropliny oraz odkraplacza. Centrala nawiewna i centrala wyciągowa łączą się dzięki specjalnej budowie korpusu.
Istotnymi zaletami wymienników typu „rurka ciepła” są : brak ruchomych części, brak wymogu doprowadzania energii zewnętrznej, wysoka sprawność, niska temperatura szronienia.
Wewnątrz obudowy wstawiony jest blok lamelowy, w którym znajdują się rurki miedziane z czynnikiem chłodniczym. Czynnik chłodniczy paruje w wyniku przepływu wyciąganego powietrza przez dolną część wymiennika, a oddawane ciepło skrapla się i spływa po ściankach do części dolnej. Wydolność układu oscyluje w granicach 50-70%.
Wyposażenie centrali wentylacyjnej w odzyski ciepła umożliwia odzysk energii cieplnej nawet w 85%. Pozwala to na zmniejszenie wydatków związanych z eksploatacją instalacji dogrzewającej powietrze oraz instalacji chłodniczej.
Autor: Aureliusz Bronk- Kierownik Produktu- KLIMOR S.A.
Opracowanie: Redakcja
